Is pluriformiteit gediend bij een beperkt aantal uitgevers? In Nederland zijn er nog een stuk of vijf grote en maar twee forse in dagbladland: DPG Media (52 procent) en Mediahuis (45 procent). Over die concentratie blijk je verschillend te kunnen denken. Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw, zegt in zijn eigen krant dat grote uitgevers kleinere titels in stand houden die zonder bescherming zouden omvallen. Hij noemt als voorbeeld Het Parool. Dat kwam hem direct op kritiek te staan. Zou zijn eigen krant Trouw beter af zijn als het niet in een concern zit met de Volkskrant en de concurrentie zou kunnen aangaan? Plus zo'n duopolie leidt er toe dat uitgevers denken dat ze zich alles kunnen veroorloven, bijvoorbeeld het bepalen van de inkooptarieven voor tekst en beeld. Die zijn inmiddels zo laag dat je er niet fatsoenlijk van kunt leven, betoogt NRC-journalist en NVJ-bestuurder Folkert Jensma. En dat tast de geloofwaardigheid en onafhankelijkheid van de journalistiek aan. Het interview is wel een bewijs dat mediaconcentratie nog steeds debat mogelijk maakt: Jensma, een journalist in dienst van duopolist Mediahuis mag in de Volkskrant, eigendom van die andere schurk DPG Media, tegen de (onderbetaalde?) freelancer Bas Mesters vertellen dat de macht van Mediahuis en DPG Media te groot is geworden. Ook is het maar de vraag of meer uitgevers in Nederland leidt tot betere tarieven voor freelancers. Op dit moment geven de kleinere uitgevers als New Skool Media, Pijper, De Correspondent of Follow The Money om hun moverende redenen niet echt het goede voorbeeld. Ook die tarieven zijn te laag.Dat goede voorbeeld zouden de twee grote dan weer wel kunnen geven. Leert bijvoorbeeld deze analyse van Joost Ramaer voor Vrij Nederland en wat cijferwerk van ondergetekende. Mijn suggestie aan hen is dan ook al een tijdje dat adel verplicht. Als je de grootste bent en dat ook uitstraalt dan moet je ook begrijpen dat je een verantwoordelijkheid hebt voor het in stand houden van de arbeidsmarkt. Ik snap dan niet dat je dat voor mensen in vaste dienst wel doet en voor de flexibele schil niet. Ik zie dus niet meteen het grote nadeel van machtige marktpartijen. Zo lang die maar wel hun verantwoordelijkheid nemen.Dat gezegd hebbende, graag aandacht voor al het moois in deze nieuwsbrief. Collega's vertellen over de mooie en soms ook heftige ervaringen in hun dagelijkse praktijk. Geniet van je weekeinde.
Share this post
Is pluriformiteit veilig bij grote bedrijven…
Share this post
Is pluriformiteit gediend bij een beperkt aantal uitgevers? In Nederland zijn er nog een stuk of vijf grote en maar twee forse in dagbladland: DPG Media (52 procent) en Mediahuis (45 procent). Over die concentratie blijk je verschillend te kunnen denken. Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw, zegt in zijn eigen krant dat grote uitgevers kleinere titels in stand houden die zonder bescherming zouden omvallen. Hij noemt als voorbeeld Het Parool. Dat kwam hem direct op kritiek te staan. Zou zijn eigen krant Trouw beter af zijn als het niet in een concern zit met de Volkskrant en de concurrentie zou kunnen aangaan? Plus zo'n duopolie leidt er toe dat uitgevers denken dat ze zich alles kunnen veroorloven, bijvoorbeeld het bepalen van de inkooptarieven voor tekst en beeld. Die zijn inmiddels zo laag dat je er niet fatsoenlijk van kunt leven, betoogt NRC-journalist en NVJ-bestuurder Folkert Jensma. En dat tast de geloofwaardigheid en onafhankelijkheid van de journalistiek aan. Het interview is wel een bewijs dat mediaconcentratie nog steeds debat mogelijk maakt: Jensma, een journalist in dienst van duopolist Mediahuis mag in de Volkskrant, eigendom van die andere schurk DPG Media, tegen de (onderbetaalde?) freelancer Bas Mesters vertellen dat de macht van Mediahuis en DPG Media te groot is geworden. Ook is het maar de vraag of meer uitgevers in Nederland leidt tot betere tarieven voor freelancers. Op dit moment geven de kleinere uitgevers als New Skool Media, Pijper, De Correspondent of Follow The Money om hun moverende redenen niet echt het goede voorbeeld. Ook die tarieven zijn te laag.Dat goede voorbeeld zouden de twee grote dan weer wel kunnen geven. Leert bijvoorbeeld deze analyse van Joost Ramaer voor Vrij Nederland en wat cijferwerk van ondergetekende. Mijn suggestie aan hen is dan ook al een tijdje dat adel verplicht. Als je de grootste bent en dat ook uitstraalt dan moet je ook begrijpen dat je een verantwoordelijkheid hebt voor het in stand houden van de arbeidsmarkt. Ik snap dan niet dat je dat voor mensen in vaste dienst wel doet en voor de flexibele schil niet. Ik zie dus niet meteen het grote nadeel van machtige marktpartijen. Zo lang die maar wel hun verantwoordelijkheid nemen.Dat gezegd hebbende, graag aandacht voor al het moois in deze nieuwsbrief. Collega's vertellen over de mooie en soms ook heftige ervaringen in hun dagelijkse praktijk. Geniet van je weekeinde.