Is pluriformiteit veilig bij grote bedrijven en let een beetje op jezelf als je alleen werkt
Is pluriformiteit gediend bij een beperkt aantal uitgevers? In Nederland zijn er nog een stuk of vijf grote en maar twee forse in dagbladland: DPG Media (52 procent) en Mediahuis (45 procent). Over die concentratie blijk je verschillend te kunnen denken. Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw, zegt in zijn eigen krant dat grote uitgevers kleinere titels in stand houden die zonder bescherming zouden omvallen. Hij noemt als voorbeeld Het Parool. Dat kwam hem direct op kritiek te staan. Zou zijn eigen krant Trouw beter af zijn als het niet in een concern zit met de Volkskrant en de concurrentie zou kunnen aangaan? Plus zo'n duopolie leidt er toe dat uitgevers denken dat ze zich alles kunnen veroorloven, bijvoorbeeld het bepalen van de inkooptarieven voor tekst en beeld. Die zijn inmiddels zo laag dat je er niet fatsoenlijk van kunt leven, betoogt NRC-journalist en NVJ-bestuurder Folkert Jensma. En dat tast de geloofwaardigheid en onafhankelijkheid van de journalistiek aan.
Het interview is wel een bewijs dat mediaconcentratie nog steeds debat mogelijk maakt: Jensma, een journalist in dienst van duopolist Mediahuis mag in de Volkskrant, eigendom van die andere schurk DPG Media, tegen de (onderbetaalde?) freelancer Bas Mesters vertellen dat de macht van Mediahuis en DPG Media te groot is geworden.
Ook is het maar de vraag of meer uitgevers in Nederland leidt tot betere tarieven voor freelancers. Op dit moment geven de kleinere uitgevers als New Skool Media, Pijper, De Correspondent of Follow The Money om hun moverende redenen niet echt het goede voorbeeld. Ook die tarieven zijn te laag.
Dat goede voorbeeld zouden de twee grote dan weer wel kunnen geven. Leert bijvoorbeeld deze analyse van Joost Ramaer voor Vrij Nederland en wat cijferwerk van ondergetekende. Mijn suggestie aan hen is dan ook al een tijdje dat adel verplicht. Als je de grootste bent en dat ook uitstraalt dan moet je ook begrijpen dat je een verantwoordelijkheid hebt voor het in stand houden van de arbeidsmarkt. Ik snap dan niet dat je dat voor mensen in vaste dienst wel doet en voor de flexibele schil niet.
Ik zie dus niet meteen het grote nadeel van machtige marktpartijen. Zo lang die maar wel hun verantwoordelijkheid nemen.
Dat gezegd hebbende, graag aandacht voor al het moois in deze nieuwsbrief. Collega's vertellen over de mooie en soms ook heftige ervaringen in hun dagelijkse praktijk. Geniet van je weekeinde.
Alleen in het buiteland loop je jezelf snel voorbij
Freelance correspondenten lopen kans op burn-out en posttraumatische stress. De vele opdrachtgevers, het doorbuffelen, het verbergen van klachten en de verslaving aan de roes van het werk – het speelt allemaal mee, en het is niets om je voor te schamen, zeggen Marije Vlaskamp en Jessica Lutz, twee oud-correspondenten. Maar wel om te willen voorkomen.
Jolan Douwes over ‘ongepaste grappen op de werkvloer’
Loopbaanadviseur en journalist Jolan Douwes over hoe een onveilige sfeer het werkplezier van een jonge verslaggever bij een modetijdschrift verpestte. Hoe had dat voorkomen kunnen worden? Dat begint met het probleem serieus te nemen.
Voetbaljournalist Willem Vissers over het EK: ‘Tussen laatste fluitsignaal en deadline zitten vaak nul minuten.’
Zijn principes brengen hem soms in een lastig parket. En zijn manier van schrijven wordt door sommigen wel erg bloemrijk gevonden. Maar Willem Vissers is wel al jaren de trotse nummer 1 voetbaljournalist van de Volkskrant. Gesprek met een Limburgse adrenalinejunk.
Ans Boersma wil zich niet meer verstoppen
Naïef christenmeisje. Jihadbruid. Martelares. Terroristenhulpje. Vanaf het moment dat ze in januari 2019 Turkije werd uitgezet, is ze op allerlei manieren geframed, zegt Ans Boersma. Nu is ze bezig met een boek over de ‘digitale schandpaal’ en wil ze een lans breken voor journalistiek die uit makkelijke frames durft te stappen.
Margo Smit over wettelijke basis ombudsman NPO: ‘Uniek in de wereld’
Per 1 juli krijgt de ombudsman NPO een wettelijke basis. Bovendien vallen er door een wijziging van de Mediawet meer programma’s onder de competentie van Margo Smit, die de rol van journalistiek ombudsman bij de publieke omroep sinds begin 2017 vervult. ‘Ik ben hier heel blij mee. Er komt nu meer duidelijkheid, het was ook wel erg verwarrend voor het publiek.’