Hoe zorgvuldig of onzorgvuldig is de Raad voor de Journalistiek zelf? En hoe erg is het als je onduidelijk bent als je afspraken maakt bij het maken van een documentaire? Discussiëren over journalistiek is soms erger dan balanceren op een slap koord. Twee voorbeelden van deze week. De Raad voor de Journalistiek ruilt de begrippen 'zorgvuldig' en 'onzorgvuldig' weer in voor 'ongegrond’ en ‘gegrond' omdat het daarmee zorgvuldiger kan formuleren. Natuurlijk zijn daarmee de eerdere oordelen van de Raad en zeker die in het geval van Zembla uitermate zorgvuldig tot stand gekomen. Of dat echt zo is, daar wil de Raad dan weer niet over praten, want daarmee zou het kunnen dat het terug moet komen op een uitspraak. En die figuur kent de Raad niet. Terwijl dat precies het gesprek is dat Zembla wil voeren: Raad zitten jullie er niet naast met je uitspraak? Gevolg: patstelling en in plaats van een gesprek geschuif met woordjes. En wat vervelender is, geen meer discussie over de werkwijze van de Raad en die van Zembla. Ook al deed Trouw-ombudsman Edwin Kreulen nog een dappere poging op onze site. Tweede voorbeeld. De VPRO gaat afspraken rondom het maken van documentaires aanscherpen om gedoe zoals met de film over Sigrid Kaag te voorkomen. Natuurlijk is er niets misgegaan bij het maken van die film en natuurlijk is het toch nodig nadere afspraken te maken, aldus de omroep. Hoezo? Er is niets fout gegaan en toch passen we allerlei afspraken aan? Volgens mij zou het helpen als we niet minder zorgvuldig maar wel minder voorzichtig zouden discussiëren over journalistiek en vooral heldere conclusies trekken. Kortom, welkom bij de nieuwsbrief over jouw vak.