'Laten we die discussies binnen onze beroepsgroep vooral blijven voeren'
CNN-oorlogscorrespondent Clarissa Ward was vorige week te gast in debatcentrum De Balie in Amsterdam. Niet voor een debat, wel voor een interview met Eelco Bosch van Rosenthal. Hij interviewde haar, mind you. En de zaal mocht natuurlijk ook vragen stellen.
Indrukwekkende journalist, indrukwekkende carrière. Waarom voelt iemand zich al ruim 20 jaar lang aangetrokken tot oorlog en crises? Ze gaf wel antwoord, maar het verklaarde niet alles. De zaal zat vol met jonge journalisten die aan haar lippen hingen. Als die allemaal 10% van Wards moed hebben, dan zitten we gebakken de komende jaren.
Tegen het einde van de avond dreigde het even minder gezellig te worden, toen Bosch van Rosenthal de term 'parachute journalism' uitsprak. Dat is het fenomeen waarbij grote nieuwsmedia hun topcorrespondenten bij elke grote crisis laten invliegen, lokale journalisten uitzuigen voor de nodige kennis en na een week met een exclusief verhaal weer vertrekken.
Herkende Ward zich daarin? Nee hoor, zei ze. Lokale journalisten die CNN helpen krijgen altijd de credits en worden verder goed behandeld door de zender.
Een dag later mocht ik Ward zelf interviewen. Ik vroeg of Bosch van Rosenthal haar had verrast toen het over parachute journalism ging. Ze ontkende en benadrukte dat het volgens haar vooral een discussie binnen de beroepsgroep is.
"Als ik tijdens een reportage met gewone mensen op straat praat, zegt niemand: waarom sta jíj voor de camera, het zou een lokale journalist moeten zijn!"
"Maar wat betreft de representatie van lokale journalisten valt er nog genoeg werk te verrichten", vervolgde ze. "We hebben een verantwoordelijkheid ten aanzien van deze mensen. Zij vormen de ruggengraat voor onze buitenlandse verslaggeving. Maar laten we dit niet te veel opblazen."
Al begreep ik wat ze zei, laten we die discussies binnen onze beroepsgroep vooral blijven voeren.
Clarissa Ward: ‘In een oorlogsgebied voelt alles meer levendig, echter en belangrijker’
De veelgeprezen CNN-oorlogscorrespondent Clarissa Ward (42) bracht in 2021 haar memoires On all Fronts uit, omdat ze twintig jaar in het vak zat. Recentelijk verscheen het boek in een Nederlandse vertaling onder de titel Op alle fronten. De leerschool van een journalist. Voor de boekpresentatie was Ward enkele dagen in Nederland. Villamedia interviewde haar over het gevaar van desinformatie, het wennen aan angst en de mythe van neutrale journalistiek.
Na jarenlange daling stijgt het aantal afgestudeerden aan de journalistiekopleidingen weer
Het aantal studenten dat een journalistieke studie met succes heeft afgerond, is het afgelopen studiejaar met zo’n tien procent gestegen ten opzichte van het studiejaar ervoor. De afgelopen jaren was er juist een daling te zien van het aantal afgestudeerden.
Opinie: ‘Opleidingen journalistiek kunnen meer doen om diversiteit te bevorderen’
De opleidingen journalistiek in Nederland leveren vooral witte studenten af. Hoofdredacteuren van grote landelijke nieuwsmedia hebben tegelijkertijd grote moeite met het samenstellen van diverse redacties. Volgens Rosa Hordijk liggen er genoeg kansen bij de opleidingen om hier verandering in te brengen.
De Mores: Roxeanne Hazes en de mores van Story
Frits van Exter denkt in De Mores met je mee over dilemma's. Deze keer: Roxeanne Hazes dient een klacht in tegen Story.
Joost Ramaer over de kruisbestuivingen bij DPG Media in Vlaanderen
Joost Ramaer vraagt hij zich af of Christian Van Thillo zijn concept ‘News City’ binnenkort naar Nederland gaat exporteren. Onder die noemer bracht hij eerder al zijn Vlaamse journalisten van tv, radio, kranten, websites en tijdschriften, samen op één centrale redactie in Antwerpen. In Vlaanderen volgde daarop een onderzoek naar ‘de band tussen mediaconcentratie en zelfpromotie’.
Recensie fotoboek Duco de Vries: Van ontmoeting naar foto
De foto als eindpunt. Eerst is er een aanloop in de vorm van een ontmoeting. Pas daarna de druk op de knop, het vallen van de sluiter. Een split second, als vervolmaking van een verkennend gesprek. Voor Duco de Vries is een geslaagde portretfoto, naast techniek, vooral een kwestie van contact. Samen op weg naar de finale van een ontmoeting. Als de ogen van expressie gaan spetteren, is het moment gekomen. De camera doet zijn werk. De foto is de weerslag van een ontmoeting.