Vorige week vond de jaardag van het Genootschap van Hoofdredacteuren plaats. Het was mijn eerste keer. RTL Nieuws was de gastheer en Marcel van Roosmalen ging ons de hele dag bestuderen zodat hij ons 's avonds kon 'roasten'.Tijdens de lunch bleven hoofdredacteuren binnendruppelen die ik een hand wilde geven, maar mijn vingers en handpalm zaten onder het vet van de zalmwraps, waar ik er te veel van had gegeten.Voormalig hoofdredacteur van de NOS Marcel Gelauff nam afscheid als voorzitter er kreeg een houtsnijwerk aangeboden. Hij interpreteerde het kunstwerk ter plaatse, waardoor de zaal iets later dan gewenst tot applaus overging.Ik zocht in de loop van de dag enkele hoofdredacteuren op voor een intiem gesprek onder vier ogen en kreeg waanzinnig mooie en inspirerende verhalen te horen. Omdat ieder gesprek begon met: 'dit blijft onder ons', kan ik daar op deze plek niets over zeggen.Dat geldt ook voor de toespraak van een hoogwaardigheidsbekleder tijdens de borrel in het gemeentehuis van Hilversum, waarvan de komst geheim moet blijven. Wat ik wel kan zeggen is dat ik nog steeds blij ben dat ik de hoogwaardigheidsbekleder niet benaderd heb na twee biertjes op een nuchtere maag.Ik voelde me aan het einde van de dag onwijs op mijn plek en vond overal aansluiting. Dat gevoel verdween direct toen ik na een toiletbezoek de lege borrelzaal aantrof en alleen de trap opliep naar de ruimte waar het diner zou worden opgediend.Op zoek naar een stoel constateerde ik razendsnel en verschrikt dat álle tafels bezet waren. Niets aan de hand, zei ik tegen mezelf. Ik ging aan een geheel lege tafel zitten en verwierp stoïcijns de excuses van iemand uit de organisatie.'Chris, doe even normaal en kom gewoon hier zitten', zei RTL Nieuws-adjunct Mireille van Ark volgens mij. Marcel van Roosmalen zat op precies datzelfde moment in het kantoor van de burgemeester vertwijfeld op de uitsmijter van zijn roast te broeden. Gelukkig kon hij mijn afgang niet zien.