Zowel in Nederland als China let de overheid op wat journalisten doen en wanneer word jij onvriendelijk?
Goedemorgen en welkom bij de nieuwsbrief over je vak waarbij je in een minuut of tien toch weer helemaal bij bent. Dan weet je weer dat ook in ons land politici met de mond belijden dat journalisten vrij hun werk mogen doen en daar in de praktijk geen rekening mee houden en dat het in China nog vele malen erger is. Ook nog twee vragen voor dit weekeinde: wanneer word jij onvriendelijk en heb je nog een beetje vertrouwen in de toekomst van ons mooie vak? Geniet van je weekeinde!
Nu maar hopen dat de Eerste Kamer wel luistert
De Tweede Kamer nam deze week een wet aan die het verbiedt zonder toestemming naar terroristische gebieden te reizen. Ook journalisten moeten om toestemming vragen. Nu zijn dergelijke gebieden er op dit moment helemaal niet en het invullen van een online formulier is voldoende, maar toch hopen NVJ en met haar vele journalisten dat de Eerste Kamer de verplichting voor journalisten schrapt. Want zo onschuldig is de wet niet. Van te voren aan wie dan ook bekend maken waar je naar toe gaat, kan je de kop kosten. En het is straks dus de staat die uiteindelijk bepaalt waar een journalist naar toe gaat. Dat moet je toch gewoon niet willen. Lennart Hofman, Correspondent Verborgen oorlogen bij De Correspondent, is duidelijk: negeer die wet. De NVJ probeert de Eerste Kamer nog op andere gedachten te brengen.
Het glas is half vol, of toch half leeg?
Het is een populair tijdverdrijf, ook regelmatig in deze nieuwsbrief: gaat het nu goed of slecht met de journalistiek? Naar keuze aan te vullen met 'in de wereld' of 'in Nederland'. Deze week was het weer onderwerp van gesprek in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. Het is maar hoe je er naar kijkt, betoogde Frits van Exter in zijn bijdrage. Je kunt je ogen niet sluiten voor de bedreigingen maar toch zeker ook niet voor de zaken die goed gaan. Word jij vrolijk of toch somber van zijn verhaal?
Probeer maar eens journalist te zijn in China
Als je daarna nog durft te klagen over beperkingen in Nederland, heb je wel lef. Kortom, het glas in Nederland is half vol, dat in China wat mij betreft zo goed als leeg. Hulde dus aan journalisten die het er niet bij laten zitten. Een van hen is Eefje Rammeloo. Zij beschrijft hoe het dagelijks werk van een correspondent in China er uit ziet en hoeveel moeite de overheid doet om je nauwgezet in de gaten te houden.
De ethische vraag voor dit weekeinde: wanneer word jij onvriendelijk?
Frits van Exter buigt zich over de vraag wanneer jij onvriendelijk wordt en je bedient van 'overvaljournalistiek'. Een genre waar de verslaggever, vaak met cameraploeg, namens gedupeerden verhaal haalt bij de beschuldigde. De Raad voor de Journalistiek vindt het een ‘intimiderend journalistiek wapen’. Maar wanneer is het wel geoorloofd?
Tot slot een paar leestips
Deze artikelen las ik deze week en vind jij mogelijk ook interessant:
Adri Vermaat neemt half oktober afscheid bij Trouw. De laatste vier jaar was hij ombudsman. Klachten die bij de krant binnenkomen, gaan over kleinigheden, mensen dwalen af of zijn gewoon boos, vertelt Vermaat op De Nieuwe Reporter. En zijn samenvatting van de krant: "Dagbladen bestaan veel uit interviews, analyses en portretten. De kapstok is nieuws, daaraan hangen de meningen. Met daarbij het grote aantal columnisten dat de krant rijk is moet je oppassen dat het niet ten koste gaat van zuivere journalistiek". Het hele interview lees je hier.
Zijn Haagse journalisten luie donders die zich voor het karretje van willekeurig welke partij laten spannen? Je zou het bijna denken als je het verhaal van Kim van Keken en Dieuwertje Kuijpers in De Groene Amsterdammer leest. Zelf hebben ze ook een tijdje in de tredmolen rondgelopen en behoren inmiddels tot de spijtoptanten. Ondanks dat collega's voor hen hetzelfde constateerden, concluderen zij dat in de praktijk nog niet is veranderd.
Michael-Dominique Magielse (48) verlaat de journalistiek. Hij gaat het klooster in. Het brengt nieuwe verantwoordelijkheden met zich mee. "Ook zal ik niet snel vloeken in het openbaar. Je bent je bewust van wat je uitstraalt en vertegenwoordigt." De NOS sprak met hem over zijn nieuwe leven.
En The Washington Post trekt de stekker uit de gratis treinkrant Express. Treurig natuurlijk, maar als het dan toch moet, dan is dit wel een originele manier.