Lekker veel politiek over journalistiek en twee verrassende interviews
Goedemorgen, en welkom bij de nieuwsbrief over je vak. Deze keer lekker veel over politiek en journalistiek. Zowel nationaal, de verkiezingen komen er aan, als internationaal. Wat ik daar van vind? Nou lees maar even door. En sla dan niet de interviews met Harm Ede Botje en Arjan Paans over. Leuk allemaal die politiek, maar uiteindelijk gaat het erom wat je zelf doet. En daar praten zij over. Zoals Jeroen Pauw placht te zeggen: we zijn begonnen.
Willen we geen aandacht voor de journalistiek? Dan gaan we dat regelen
Wat kan de journalistiek de komende vier jaar van de politiek verwachten? Mijn collega Trudy Brandenburg - van de Ven las de verkiezingsprogramma's er op na. Mij conclusie: over rechts wordt het helemaal niets. De publieke omroep wordt dan afgeschaft of een flinke kop kleiner gemaakt en over de belangen van uitgevers of (freelance) journalisten wordt al helemaal niets gemeld. Kortom, het spel der vrije krachten krijgt een extra duwtje in de rug en waar dat toe leidt weten we inmiddels: grotere bedrijven die hun macht misbruiken door concurrenten, consumenten, makers en niet in de laatste plaats politici naar hun hand te zetten. Rechts Nederland loopt met open ogen de problemen tegemoet. Door het midden of over links is er een kans dat er aan de problemen in onze sector _ ik vat ze maar even samen als een onbalans in de machtsverhoudingen op alle vlakken _ iets wordt gedaan. Waar de verschillen zitten, want ook daar kun je verschillende afslagen nemen, lees je hier.
Wat hebben we van Google en Facebook te vrezen? Hetzelfde als van uitgevers. Dus journalisten, pas op uw zaak
Journalist en hoogleraar Bart Brouwers over de vraag of Google en Facebook uitgevers moeten betalen voor het gebruik van hun nieuws. Voor de goede orde, niet het nieuws dat de uitgevers uit eigen beweging op die platforms plaatsen, maar wat de big techs er op zetten (Google News bijvoorbeeld). Uitgevers willen via de politiek daarvoor de rekening indienen bij de grote tech bedrijven. Brouwers ziet het probleem en de oplossing anders. Vooral zijn waarschuwing dat in de huidige discussie het belang van journalisten niet voorop staat, is zeer terecht. Op dit moment betaalt Google journalisten niets en de meeste uitgevers vergoeden journalisten een schijntje. Wat heeft die hele discussie dan voor zin als ze alleen maar onderling het geld verdelen? Dus lees vooral zijn analyse. Ik zou er nog een mogelijke oplossing aan willen toevoegen: als het probleem is dat bedrijven te veel macht hebben gekregen omdat ze te groot zijn geworden, wil het wel eens helpen als de overheid die ondernemingen verplicht minder laat groeien dan wel opknipt. Zowel internationaal als nationaal. Het opknippen van Facebook en Google is kortom zo'n gek idee nog niet.
Arjan Paans en leidinggeven: 'Daar wil ik wel iets over zeggen'
Grillig is de loopbaan van Arjan Paans. Hij klom op van verslaggever en correspondent naar hoofdredacteur en topmanager. Maar hij kent ook de schaduwkanten van zijn promoties en is anders naar leiderschap gaan kijken. ‘Ik probeer nu minder overtuigd te zijn van mijn gelijk.’ Jolan Douwes zocht hem op. Ze vond wat reserves om het gesprek aan te gaan, maar toen die eenmaal weg waren, zag ze een man die ook naar zichzelf durft te kijken.
Harm Ede Botje: van lekker lang naar lekker kort
En nog zo'n loopbaan die grillig verloopt. Of grillig.. In elk geval best wel verrassend. Onderzoeksjournalist Harm Ede Botje werkte jarenlang bij Vrij Nederland en nu bij nu.nl. Waar de meeste mensen beginnen bij korte verhalen en daarna eens de diepte proberen, bewandelt hij de andere weg. En dat is nog best even zoeken. Zeker nu hij met zijn kortere verhalen wel meteen midden in de spotlights staat. Wie op nu.nl staat, wordt gelezen en krijgt direct commentaar.
Lees die scriptie en doet dat hier: Diversiteit is een werkwoord
Charlotte Klein won de Villamedia Afstudeerprijs met haar masterscriptie ‘Blinde Vlekken'. In deze nieuwsbrief schreef ik eerder 'lees die scriptie'. Maar dat kan helemaal niet, want ze heeft de geïnterviewden beloofd hun verhaal niet zo maar online te zetten. Daarom maakte ze op ons verzoek een verhaal over haar scriptie: Het belang van diversiteit wordt steeds meer ingezien, maar nieuwsredacties bestaan nog altijd voornamelijk uit witte mensen uit de middenklasse. Onderzoek op twaalf redacties leert haar dat de tijd rijp is voor verandering.
Hoeveel er online aan informatie ligt te wachten, lees je hier
Mijn collega Lars Pasveer las het boek Wij zijn Bellingcat van oprichter Eliot Higgins. Zijn recensie begint zo: Jaren geleden hoorde ik over een cv-installateur die nieuwe klussen regelde via Funda. Hij liet software woningbeschrijvingen scannen op de leeftijd van de cv-ketels en benaderde adressen waar de ketel onderhand aan vervanging toe was. Het idee om op het eerste oog onbetekenende informatie lucratief uit te buiten maakte indruk. Diezelfde bewondering heb ik voor de activiteiten van Bellingcat, het onderzoeksjournalistieke platform dat ogenschijnlijk ongerelateerde of geïsoleerde bronnen over elkaar legt en zo tot verrassende nieuwe inzichten voert. Nieuwsgierig naar het vervolg? Dat lees je hier.