Diversiteit is het nieuwe normaal en waar is er nog werk in de journalistiek?
Corona leidt ons naar een nieuw normaal (ook al vrezen Fokke & Sukke dat we terug gaan naar het oude kut). De discussies na de moord op George Floyd geven ook richting aan een nieuw normaal. Daarom in deze nieuwsbrief aandacht voor diversiteit in de journalistiek. Maar ook ruimte voor een opinie over de toekomst van lokale journalistiek en antwoord op de vraag 'waar is er nog werk in de journalistiek? Welkom bij de nieuwsbrief over jouw vak.
Een Media Meldpunt Racisme & Discriminatie. Wat moeten we er mee?
Ruim driehonderd journalisten ondertekenden het manifest waarin onder meer wordt gepleit voor een meldpunt voor racisme en discriminatie in de media. Dat verdeelde de beroepsgroep nogal, om het voorzichtig uit te drukken. Niet dat iemand zich voor discriminatie uitsprak, maar wel tegen een kliklijn en al helemaal tegen het idee dat er vervolgens actie wordt ondernomen tegen die mediabedrijven.
Terwijl andere delen van het manifest op instemming kunnen rekenen. Als ik voor mijzelf spreek bijvoorbeeld de passage: 'We eisen een veilige en eerlijke werkvloer zonder racisme en discriminatie. We willen erkenning voor de objectieve realiteit dat racisme schadelijke invloed heeft op de levens van miljoenen Nederlanders. Racisme en discriminatie zijn niet ‘de andere kant van het verhaal’, ‘een mening’ of ‘een politiek standpunt’, maar verboden en strafbaar '.
Ook wat Rowan Blijd schrijft op de NVJ-site snijdt hout: 'Het is tijd voor duurzame veranderingen, er is werk aan de winkel. Dat voelt wellicht ongemakkelijk, maar ongemakkelijker dan het voor zwarte mensen en mensen van kleur is, wordt het denk ik niet'.
En ik sluit mij graag aan bij hoe Elma Drayer haar column in de Volkskrant eindigt: '(..)Wil je daar iets tegen doen, dan zul je eerst en vooral de diversiteitsparadox moeten omarmen. Ervoor moeten zorgen dat geslacht, afkomst, seksuele voorkeur en huidskleur almaar minder een rol spelen. In plaats van almaar meer'.
Waar is er nog werk in de journalistiek?
Bij de publieke omroep hebben werkzoekende journalisten de grootste kans op een (tijdelijke) baan. Vooral voor redacteuren, verslaggevers en producers trekken de vacatures daar aan. De schrijvende media hebben bijna geen vacatures meer. Organisaties die het extra druk hebben, zoals het UWV en RIVM, zoeken wel weer veel redacteuren. Lees en huiver de column van loopbaancoach Jolan Douwes.
De gemiste kans van mediaminister Slob om de lokale omroepen te helpen
‘Nu de motor van de wereldeconomie is uitgevallen, hebben we de unieke mogelijkheid om belangrijke veranderingen door te voeren in de structuur van onze economie.’ Zo begon een betoog op de opiniepagina van de Volkskrant van 25 april, ondertekend door 113 bekende en minder bekende Nederlanders. Media-minister Arie Slob had die kans ook met de miljoenen die hij aan mediabedrijven gaf. En liet hem liggen, betoogt Joost Ramaer.
Journalisten kennen over het algemeen veel waarde toe aan Twitter
Het staat op Twitter. Dan zal het wel belangrijk zijn. Niet dus. Televisie is nog dominant als het gaat om het consumeren van nieuws. En wie de onderbuik van Nederland wil volgen, moet zeker Facebook, YouTube en Instagram niet uitvlakken. Nick Kivits las het in het Digital News Report 2020 en heeft ook nog een aardig advies voor je.
Deze artikelen zijn ook interessant om te lezen:
Vaste medewerkers AD halen ruim 14.000 euro op voor freelancers
Journalistieke organisaties dringen aan op een goede Wet open overheid
Tijs van den Brink legt uit waarom een debat waar Maurice de Hond aan meedoet wel zinvol is (NPO)
Fidan Ekiz en Renze Klamer volgen Matthijs van Nieuwkerk op (AD)